Adını, İsmail’in emir eri olarak yanında askerliğini yaptığı Fevzi (Çakmak) Paşadan alan Fevzi, hayatını çocuklarının ve torunlarının okumasına adamıştır.
Ankara’da okuyan oğlu İsmet’i, Sarıyar’a elli kilometre uzaklıktaki Yunus Emre tren istasyonuna götürürken, yokluk ve borç içerisinde olduklarından, oğlunun ayakkabısı eskimesin, diyerek kendisi yürür, İsmet’i eşeğe bindirirdi.
İsmet, 1986 yılında Yargıtay üyeliğine atanıp, televizyonda haber olunca, gözyaşları içinde “Bu hayat her şeye rağmen zorluklarına değmiştir.” diyerek televizyon başında mutluluktan gözyaşı dökmüştür.
